Rajasthan: Woestijn, 26 - 30 juli

Woestijn 26 - 30 juli

Namaste,

De tocht richting de Woestijn bestaat uit lange autoritten van ruim 5 uur tussen de steden. Met Jaisalmer als het uiteindelijke hoofddoel verblijven we 1 nacht in Mandawa en 1 nacht in Bikaner. Tijdens de autoritten die we afleggen komen we door de meest verlaten gebieden van India. Geen wonder dat Delhi zoveel inwoners telt. Dit moet wel om het inwonerstal van ruim 1 miljard te behouden. Het contrast met de steden en dorpjes wordt groot en dan blijkt onze voorkeur toch meer uit te gaan naar de dorpjes. Het is zo druk in alle steden: overal mensen die je bekijken of iets van je willen, overal vuilnis, geen vuilnisbakken, dieren en het drukke/chaotische verkeer waarbij toeteren noodzaak lijkt.

De woestijn wordt langzaam zichtbaar. Het gebied begint steeds meer verlaten en droog te worden. Er is meer zand en de enkele groene stukken die we zien zijn meer een uitzondering dan een regel. De groene stukken land tussendoor worden in stand gehouden door de regen of het water wat de mensen erheen brengen, aldus onze chauffeur. Echte dorpjes zie je niet vanaf de weg maar we zien zo nu en dan een paar losse huizen. In de verlaten gebieden heel ver van de dorpen af lopen mensen voorbij die zich met hun kleding beschermen voor de zon. Op sommige plekken staan mensen te wachten op de bus en het duurt soms meer dan een uur voordat er een bus komt. De dieren die in deze gebieden voorkomen zijn koeien, ezels, honden, kamelen, pauwen en schapen. Onderweg zien we verschillende hindoeistische tempels voorbij komen. Hindoeistische tempels zijn vergelijkbaar met de kapelletjes in Europa en steeds meer wordt het me duidelijk dat het hindoeisme de meest overheersende religie in India is. Aan de vlaggen die mensen dragen kun je zien dat ze van een tempel afkomen. Bij hindoeistische vrouwen is het gebruikelijk dat ze hun hele lichaam behalve hoofd, armen en buik bedekken. Voornamelijk de Indiase mannen kijken me heel doordringend aan waardoor ik me meer op mijn gemak voel als ik mijn benen en schouders bedek. Onderweg leert de chauffeur me een paar hindische woorden, als goededag, dankjewel, koud water, kan ik brood krijgen zeggen.

Het is heerlijk om even aan de drukte van Delhi te ontsnappen en tot rust te komen in Mandawa. Ik merk dat ik me veel beter begin te voelen en bijna opgeknapt ben van mijn Delhi belly. In tegenstelling tot Delhi heeft Mandawa slechts 25.000 inwoners. De huizen zijn erg kleurrijk en zo hier en daar versierd met fresco's. Ons hotel ziet er uit als een soort witte tempel met kleurrijke muurschilderingen en is zonder twijfel het mooiste gebouw van de stad. Het personeel bestaat uit de meest lieve Indiers die we tot nu toe hebben gezien. Bij de wandeling die we maken worden we weer een paar keer aangesproken door mensen die ons willen helpen als gids, natuurlijk tegen betaling.

Vanaf Mandawa vertrekken we met onze privechauffeur, Wike, richting Bikaner. Voordat we bij het hotel worden afgezet, brengt onze chauffeur ons naar de Shri Karni Mathi Temple in Deshnoke, de rattentempel. Het gebouw is erg mooi maar als we op het binnenplein staan ruik je de rattenlucht al. De ratten worden gezien als heilig en volgens een bepaalde hindoekaste gaat de legende dat kinderen reincarneren als ratten. Al snel heb ik spijt dat we hier naar toe zijn gekomen, wat is dit vies! Teveel ratten bij elkaar waardoor ze onmogelijk een goed leven kunnen hebben en zo hier en daar zie ik een dode rat. Als ik deze zie wil ik alleen maar heel snel naar buiten.
In Bikaner pakken we een riksja richting de marktjes bij het fort. Belangrijk hierbij is om vooraf te vragen hoe duur het is en te onderhandelen over de prijs. Het blijft India en je kunt niemand vertrouwen. Bikaner doet een beetje aan als Delhi qua verkeersdrukte en troep op de weg. De ochtend voordat we vertrekken richting Jaiselmer bezoeken we nog het Junagarth fort.
Onderweg naar Jaiselmer hebben we een hele nieuwe ervaring. Onze bestuurder neemt ons mee naar een Daba, een wegrestaurant voor vrachwagenchauffeurs waar ze ook kunnen uitrusten. Het ligt in de middle of nowhere maar ze hebben hier verse producten. Wike vertelt ons dat dit veel goedkoper is en dat hij commissie krijgt als hij ons mee neemt naar de duurdere restaurants, maar dat dit niet zijn manier van doen is. Wat een sympathieke man en dan blijkt betrouwbaarheid misschien wel te bestaan in India. De Daba is echt heel leuk om mee te maken en eens een keer behandeld te worden als slechts een lokaal. Het eten wordt vers gemaakt en we krijgen iets wat niet te spicy is. Lekker Lekker Lekker!

Nu begint het meest toeristische van onze reis tot nu toe: de kamelensafari in Khuri. We starten vanaf een soort kamp, bestaande uit betonnen hutjes met rieten daken. Dirk en ik kiezen onze kameel uit en stappen op. De kamelen worden vastgehouden door een man waardoor het minder eng is. Het lijkt een beetje op een ritje op een paard op de kermis van vroeger. De kameel gaat heel geleidelijk vooruit en het is erg leuk als de man voor zeker 10 minuten het touwtje van de kameel los laat. Met zijn tweeen en nog twee mannen die onze kamelen vasthouden lopen we richting de duinen en zien we ongeveer 30 andere toeristen. Als de zon onder is gegaan, gaan we op weg naar het kamp voor het entertainment, waarbij muziek wordt gemaakt, gedanst en vuurgespuwd. Als het avondeten op is begint het avontuur: slapen in de woestijn. Met kamelenwagens met gevlochten bedden, matrasjes, dekens en vijf personen vertrekken we richting de woestijn (waarbij wij de enige personen zonder rugzak zijn). De man die de kameel bestuurt, stopt ergens aan het begin van de duinen. De bedden worden klaargemaakt en we zijn met een groep van 5 personen over. Wat een ervaring is het slapen in de open lucht. Liggend op het bed en kijkend naar de lucht die bewolkt is, zien we wat sterren. Helaas blijkt het slapen lastiger te zijn door de harde wind die er staat en hebben we maar een korte nachtrust.

De dag erna vertrekken we erg vroeg naar Jaiselmer waar we de dag doorbrengen met slenteren in de binnenstad van het fort. In het straatbeeld overheersen de smalle steegjes waarin gele huizen te zien zijn en heel veel winkeltjes. Iedereen probeert alles uit de kast te halen om je zo ver te krijgen om de winkeltjes naar binnen te gaan. De mooiste zin die voorbij komt is: "Sir, I can advise you how to spend your money." Twee mannen trekken onze aandacht op een positieve manier. De eerste man benadert ons heel rustig en wil ons zijn huis laten zien. Hij weet onze interesse te wekken door de interessante manier waarover hij vertelt over het huis. Hij is de zesde generatie van een handelaarsfamilie en wil zijn huis in de oorspronkelijk staat renoveren zodat hij van zijn huis een museum kan maken. Of het waar is of niet het blijft een mooi verhaal en hij was alles behalve opdringerig. De tweede man die onze interesse wekte was een man die kennis bleek te hebben van het Nederlandse koningshuis (Beatrix, Willem-Alexander, Maxima, Amalia, Alexia, Ariane, Rutte en Kok). De man nam ons mee naar zijn kledingwinkel waarbij hij alles uit de kast haalde. Het was een erg vriendelijke en grappige man totdat we overgingen in onderhandelen en hij meer vroeg dan wij ervoor over hadden. Uiteindelijk hebben we 1/3 van de prijs betaalt en gaf hij ons een hand met een heel teleurgestelde blik. Dit vond ik een lastig moment. Ik merk dat het moeilijk blijft: het dilemma tussen wat je kunt vertrouwen en wat niet, wanneer betalen we teveel en wat is een goede prijs. Zou iemand echt iets verkopen als hij bij deze deal zelf verlies maakt? Afdingen leek op dat moment even niet meer zo leuk.

De tour gaat door en we verlaten de Woestijn en trekken richting de grote steden Jodhpur (de blauwe stad, waar we nu zijn), Udaipur (het Venetie van India), Pushkar en Jaipur (de roze stad)!

Shukriya