Cuzco

Hola,

De dag na de bruiloft hebben Annemieke, Conny, Dirk en ik het vliegtuig naar Cuzco genomen. Het woord ‘cuzco’ betekent in het Quechua (de taal van de Inca’s) ‘de navel’, het centrum van het lichaam. Deze stad werd door de Inca’s dan ook gezien als het ‘centrum van de wereld’ en ligt op een hoogte van 3399m. Om te voorkomen dat we last krijgen van hoogteziekte beginnen we op het vliegveld alvast met het kauwen van cocabladen! De stad is omringd door bergtoppen van rond de 6000m. We vinden Cuzco al snel stukken aantrekkelijker dan Lima. Cuzco heeft namelijk meer sfeer: de straten zijn veel smaller en er is veel minder verkeer dan in Lima. Het Plaza de Armas is het centrale punt van de oude stad, waar alle bezienswaardigheden dichtbij zijn en twee oude kathedralen liggen. Rondom dit plein zijn veel toeristische winkels, straatverkopers, vele hostels en touroperators. De oude stad is dus gericht op toerisme. Vergeleken met Lima koelt het er ’s nachts erg af en zijn er veel straathonden. Bij het beklimmen van een berg dichtbij de stad bezoeken we Sacsayhuaman, het fort van waaruit we neerkijken op de rode daken van Cusco. Zonder een entreekaartje te kopen hebben we een goed overzicht over het geheel. Na een goede wandeling besluiten we een lift te nemen, van waar we verder lopen naar Quenqo. Rond lunchtijd nemen we een taxi terug naar Cuzco, waar we de rest van de middag doorbrengen met het vergelijken van tours bij verschillende touroperators. Er zijn twee alternatieve trektochten (naast de Inca Trail) die Machu
Picchu aandoen, namelijk de Inca Jungle Trail en de Salkantay Trek.
We besluiten voor de Salkantay Trek te gaan. De touroperator beschrijft de Salkantay trek als volgt: ‘deze geweldige tour passeert de magnifieke Salkantay berg (6271m), een van de hoogste en meest geweldige bergen van de Peruviaanse Andes. De tour werd recentelijk uitgeroepen tot één van de 15 beste trektochten in de wereld door de ‘National Geographic’ en ‘Travel Magazine’. Ook komt de vijfdaagse hikingtocht op hogere punten dan de befaamde Inca Trail. Met een kleine rugzak starten we de trektocht om 4.30 met de bus. Boven aan een berg starten we de trektocht met een groep van 12 mensen en onze twee tourguides Andre en Primo. Onze groep is een mix van verschillende personen, verdeeld in twee groepen: de Europeanen en de Brazilianen. De Europeanen hebben een gevarieerde leeftijd, oplopend van 19 tot 34, en bestaat uit Lizzy en Sarah (UK), Jona en Shirin (Duitsland), Vincent en Hanne (België), Ladina en Michael (Zwitserland). De Braziliaanse groep bestaat uit twee stelletjes, Vivian, Marcio en Delvin. Ondanks hun redelijk gebrekkige Engels, mengen vooral Marcio en Delvin zich met onze groep en worden heel erg gewaardeerd. Andre, onze tourguide, legt ons uit dat deze tocht door boeren werd gedaan en de Inca Trail door rijke mensen. Het is een geweldige tocht. Met de groep leggen we grote afstanden af, de eerste twee dagen 21 km per dag. We doorkruisen de bergen, komen aan de voet van een berg met sneeuw en trekken door de jungle. De eerste dag bestaat vooral uit het beklimmen van de bergen van het Andesgebergte. Elke keer tussen de middag bereiden de twee koks die mee gaan een heerlijke lunch, bestaande uit een soep en een hoofdgerecht met veel koolhydraten. Aan het eind van de wandeltocht de eerste dag belanden we op een campingplaats in de plaats Soraypampa. De staf bestaande uit de twee koks en drie horsemen is aan ons vooruit getrokken en hebben onze tenten al opgezet. Voorafgaand aan het avondeten komt de groep bij elkaar voor een kopje coca thee, popcorn en biscuitjes. Na het avondeten duikt iedereen vroeg zijn bed in. De koks maken ons iedere dag wakker met cocathee waarna ze ons ontbijt verzorgen. De wektijden zijn verschillend maar wel vroeg in de ochtend, meestal nog voordat de zon is opgekomen. De tweede dag staat in het teken van de tocht naar de voet van de berg met de sneeuw. Hier legt Andre uit dat de meest belangrijke elementen van de Incacultuur terug te brengen zijn in een symbool (de chakana) bestaande uit twaalf hoeken met een rondje in het midden. De verschillende trappen beginnend vanaf linksboven zijn achtereenvolgend: de onderwereld, de huidige wereld en de hogere wereld. Rechtsboven staan de dieren behorende bij deze werelden: de condor, de poema en de slang. Rechtsonder staan leven, werken en houden van. Linksonder zijn de belangrijkste regels vanuit de Incacultuur: niet lui zijn, niet liegen en geen dief zijn. Na deze uitleg volgt een indrukwekkende ceremonie behorende bij de cultuur. Andre bedankt de verschillende bergen om ons heen met woorden uit Quechuataal. Daarna geeft hij ons drie cocabladen die we in een waaiervorm moeten leggen. Tegelijkertijd bedanken we als groep de bergen door de woorden in Quechua die Andre zegt na te zeggen, de cocabladen te zoenen en te blazen. Vervolgens leggen we deze cocabladen in een toren van stenen onder onze gevonden steen als offer aan moeder aarde. Achtereenvolgens delen we met de groep een fles Pisco met moeder aarde, wat een offer is. Het ritueel is indrukkend en Andre brengt zijn cultuur met veel passie over. Als we de wandeling vervolgen gaan we via het regenwoud naar Huayracpunku. De derde dag trekken we door de jungle waarbij we langs de Luskamayo komen. Het is een gevarieerde survivaltocht. We komen langs watervallen, fruitbomen, cacaobomen en veel verschillende kleurrijke planten. Het pad bestaat uit gewone zandpaden, smalle paden op een berg en stenen in het water waarover we heen stappen. We worden opgehaald met een busje om naar Santa Teresa te gaan om te lunchen. Met een groepje van zes zijn we de gelukkigen die uitgekozen worden om bovenop het busje te zitten. Het is heel gaaf! Na de lunch nemen we afscheid van de Belgen; zij zullen aansluiten bij een andere groep. In de middag gaan we naar een hot spring (warmwaterbron) wat erg ontspannend is. Tussen de bergen en de schaduw hebben we de keuze uit drie baden oplopend in warmte. De ondergrond van de baden bestaat uit verschillende stenen die een masserende werking op onze voeten hebben. Het is heerlijk en eindelijk weer een douche, na drie dagen zweten van het wandelen. ’s Avonds is er een kampvuur en een soort disco met afwisselende muziek. In het begin danst iedereen om het kampvuur, maar naarmate de avond volgt blijven alleen wij en de Duitsers dansend over en vermaken ons goed. De vierde dag staat ’s ochtends het ziplining tussen de bergen voor ons op het programma. De eerste van de vier kabels ben ik nog nerveus, vooral het remmen is spannend. De volgende kabels gaat de snelheid omhoog en wordt de afstand langer waarbij het me steeds beter lukt om van het uitzicht van de bergen en de vallei te genieten. De lunch die middag bestaat uit de lunchboxjes omdat we die ochtend afscheid hebben genomen van de koks. Tijdens de lunch ontdek ik dat wij niet de enige groep zijn die een trektocht hebben gemaakt de afgelopen dagen. In tegenstelling tot de afgelegen gebieden waar we slechts locals tegenkwamen, zit dit restaurantje vol met groepen. Na de lunch vervolgen we onze wandeltocht langs de treinrails en over een gammele brug op weg naar Aguas Calientes. Na een gezamenlijk diner duikt iedereen vroeg zijn bed in. De vijfde dag staat in het teken van de Machu Picchu. Rond een uur of half 5 trekken we zonder zaklamp erop uit. Vanaf het controlepunt klimmen we 350 meter in een half uurtje, vergezeld met een Nederlandse vrouw. Als derde, vierde en vijfde eindigen we aan de top. Helaas regent het de ochtend en is het erg bewolkt waardoor we geen zonsopgang zien. Na een rondleiding van onze gids van twee uur trekken we zelf rond. We maken veel foto’s en lopen op een rustige manier door dit gigantische paradijs van de Inca’s. Het is gelegen tussen de bergen die voor bescherming zorgen en terrassen rondom waarop verschillende producten verbouwd werden. Met een ouderwetse trein (lijkend op een stoomtrein) en bus gaan we die avond terug richting Cuzco.

Ciao!

Ps. Vergeet niet je lippen te beschermen tegen de zon anders wordt je de dag erna wakker met een dikke en droge lip!