![IMG_1082[1]](https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/045/084_800x600.jpg?r=0)
![IMG_1146[1]](https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/045/143_800x600.jpg?r=0)
![IMG_1251[1]](https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/045/179_800x600.jpg?r=0)
Eerste indrukken en avonturen op Sumatra
Blijf op de hoogte en volg Milou
27 Januari 2016 | Indonesië, Berastagi
Na een slopende reis van 24 uur komen we aan op het vliegveld van Medan, een stad in het noorden van Sumatra. Ondanks dat het een enorme stad is, de op drie na grootste stad van Indonesië, komen we hier geen enkele westerling tegen. Waarom? Omdat het een drukke, benauwde, chaotische en lelijke stad is met weinig bezienswaardigheden. Gelukkig halen we ons plezier uit andere dingen: de mensen.
Onder de Indonesiërs zijn we tot nog toe erg populair. Ze roepen ons na, kijken, lachen en maken foto's van ons. Bij het paleis Istana Maimoon worden we aangesproken door scholieren die hun Engelse opdracht willen uitvoeren. Allemaal interviewen ze ons met precies dezelfde vragen uit hun schriftje: "is this your first time in Medan?", "what's your favorite place in Medan?" "What's your favorite food?" en "do you married?" :)
Een andere leuke ervaring hebben we in het Kantor Post, waar we op zoek gaan naar het pakketje van een vriend van Dirk. Met een beetje Engels, maar voornamelijk met handen en voeten, proberen we duidelijk te maken dat we op zoek zijn naar een per ongeluk geretourneerd pakketje van bijna 2 jaar geleden. We worden van de balie naar de customer service gestuurd, waarvanuit we worden meegenomen naar achter. We passeren 4 verschillende ruimtes, die bijna allemaal een rommeltje zijn. Het personeel is behulpzaam, neemt de tijd en zoekt op verschillende plekken. Zonder succes. De boodschap dat ze meer tijd nodig hebben om dit pakketje te vinden volgt. Dirk geeft zijn e-mailadres op hoop van zegen. Medan doet me erg denken aan mijn bezochte steden in India. We blijven hier minder dan 2 dagen, waarna we verder reizen naar Bukit Lawang.
Na een fikse onderhandeling waarbij we flink worden afgezet, vertrekken we met een kleine lokale bus naar Bukit Lawang, een reis van ongeveer 5 uur. Volgens de Loney Planet is dit de plaats bij uitstek om Oerang Utangs te zien. Vooraf zoeken we naar een hostel en worden enthousiast over "Back to nature". Alle reviews zijn erg lovend, ondanks dat het nog 45 minuten lopen door de natuur is vanaf het dorp. Bepakt met backpack en onze kleine rugzak neemt de wandeling ons mee door de jungle langs de rivier. Door een overstroming van 5 maanden geleden is de kabelbaan die eerst over de rivier liep verwoest. Hierdoor moeten we helaas aan de hand van de jongen die ons brengt, de rivier 2 keer op onze blote voeten oversteken. Er staat een stevige stroming en onze broeken worden nat tot boven de knieëen. Bezweet en kapot komen we aan, maar alles is het meer dan waard. Wat een mooie plek!
Het hele guesthouse is van hout en de mensen die hier werken zijn erg vriendelijk maar bovenal erg relaxt. Het voelt als een echte hippieplaats, die nog completer wordt als we 's avonds zingend in een kring rondom een tafel zitten met een jongen die op zijn gitaar speelt. De ideale plek om tot rust te komen en we nemen het de dag erna ook van met een echte relaxdag. Daarna gaan we op avontuur voor 2 dagen in de jungle met een gids, Yakub. Hij kan erg gepassioneerd vertellen en lijkt veel verstand te hebben van de natuur en de dieren. Hij vertelt veel over de bomen die we tegenkomen en de Oerang Utangs. Hij zegt onder meer dat de productie van palmolie ervoor zorgt dat de jungle steeds kleiner wordt, en dat het na verloop van tijd het klimaat zal aantasten en ervoor zorgt dat er geen eilanden over zijn. Het is een groot avontuur met veel Oerang Utangs, veel klimmen en dalen, zweten en stinken en gevaarlijke paden. Met als klap op de vuurpijl het slapen in de jungle en 's ochtends omringd worden door apen op korter dan 2 meter afstand. In 4 dagen Bukit Lawang hebben we geen wifi gehad en was het leven veel simpeler: een enorme tegenstelling met Medan. Maar dit is de reden waarom ik naar Sumatra wilde: de jungle.
Het reizen is intens! De week die we weg zijn voelt aan als minstens 2 weken. Wat een indrukken hebben we al opgedaan: veel vriendelijke en lachende mensen, maar bovenal het verschil in leven zet me aan het denken. Het levensverhaal van onze gids maakt veel indruk op me. Hij vertelt het zo verhalend dat ik er een beeld van krijg. In 2003 is er een grote overstroming geweest in Bukit Lawang, waarin veel mensen zijn omgekomen. De familie van onze gids heeft alles verloren, waaronder ook 30 familieleden van zijn vaderskant. Hij vertelt over de wanhoop, kracht en overlevingsdrang waarmee hij zijn 1 week oude dochter aan het zoeken was. Zijn vader raakt zijn baan kwijt en als oudste voelt hij een enorme drang om voor zijn gezin te zorgen. Hij vertrekt naar een eiland tussen Maleisië en Sumatra waar hem werk en veel geld wordt beloofd, maar wat een illusie blijkt. Zijn omstandigheden daar waren heel slecht, het klinkt als slavernij. Samen met anderen is hij ontsnapt en teruggekeerd naar Bukit Lawang na een lange tocht. Om zijn toekomst en familie te ondersteunen geven we hem een goede fooi. Is het om medelijden, schuldgevoel, of om te helpen? En helpt geld hen? Ook al hebben ze minder, het lijkt erop dat ze tevreden zijn met het leven wat ze leiden, en is dat niet het belangrijkste?
Sampai jumpa
ps. Gister zijn we aangekomen in Berastagi: de plek die iets meer op hoogte ligt en vanaf waar we de vulkaan Sibayak gaan bezoeken en mogelijk doorreizen naar Lake Toba.
pss. Weinig wifi in onze accomadaties tot dus ver en mijn telefoon wil niet meer aan dus momenteel wat slechter bereikbaar.
Onder de Indonesiërs zijn we tot nog toe erg populair. Ze roepen ons na, kijken, lachen en maken foto's van ons. Bij het paleis Istana Maimoon worden we aangesproken door scholieren die hun Engelse opdracht willen uitvoeren. Allemaal interviewen ze ons met precies dezelfde vragen uit hun schriftje: "is this your first time in Medan?", "what's your favorite place in Medan?" "What's your favorite food?" en "do you married?" :)
Een andere leuke ervaring hebben we in het Kantor Post, waar we op zoek gaan naar het pakketje van een vriend van Dirk. Met een beetje Engels, maar voornamelijk met handen en voeten, proberen we duidelijk te maken dat we op zoek zijn naar een per ongeluk geretourneerd pakketje van bijna 2 jaar geleden. We worden van de balie naar de customer service gestuurd, waarvanuit we worden meegenomen naar achter. We passeren 4 verschillende ruimtes, die bijna allemaal een rommeltje zijn. Het personeel is behulpzaam, neemt de tijd en zoekt op verschillende plekken. Zonder succes. De boodschap dat ze meer tijd nodig hebben om dit pakketje te vinden volgt. Dirk geeft zijn e-mailadres op hoop van zegen. Medan doet me erg denken aan mijn bezochte steden in India. We blijven hier minder dan 2 dagen, waarna we verder reizen naar Bukit Lawang.
Na een fikse onderhandeling waarbij we flink worden afgezet, vertrekken we met een kleine lokale bus naar Bukit Lawang, een reis van ongeveer 5 uur. Volgens de Loney Planet is dit de plaats bij uitstek om Oerang Utangs te zien. Vooraf zoeken we naar een hostel en worden enthousiast over "Back to nature". Alle reviews zijn erg lovend, ondanks dat het nog 45 minuten lopen door de natuur is vanaf het dorp. Bepakt met backpack en onze kleine rugzak neemt de wandeling ons mee door de jungle langs de rivier. Door een overstroming van 5 maanden geleden is de kabelbaan die eerst over de rivier liep verwoest. Hierdoor moeten we helaas aan de hand van de jongen die ons brengt, de rivier 2 keer op onze blote voeten oversteken. Er staat een stevige stroming en onze broeken worden nat tot boven de knieëen. Bezweet en kapot komen we aan, maar alles is het meer dan waard. Wat een mooie plek!
Het hele guesthouse is van hout en de mensen die hier werken zijn erg vriendelijk maar bovenal erg relaxt. Het voelt als een echte hippieplaats, die nog completer wordt als we 's avonds zingend in een kring rondom een tafel zitten met een jongen die op zijn gitaar speelt. De ideale plek om tot rust te komen en we nemen het de dag erna ook van met een echte relaxdag. Daarna gaan we op avontuur voor 2 dagen in de jungle met een gids, Yakub. Hij kan erg gepassioneerd vertellen en lijkt veel verstand te hebben van de natuur en de dieren. Hij vertelt veel over de bomen die we tegenkomen en de Oerang Utangs. Hij zegt onder meer dat de productie van palmolie ervoor zorgt dat de jungle steeds kleiner wordt, en dat het na verloop van tijd het klimaat zal aantasten en ervoor zorgt dat er geen eilanden over zijn. Het is een groot avontuur met veel Oerang Utangs, veel klimmen en dalen, zweten en stinken en gevaarlijke paden. Met als klap op de vuurpijl het slapen in de jungle en 's ochtends omringd worden door apen op korter dan 2 meter afstand. In 4 dagen Bukit Lawang hebben we geen wifi gehad en was het leven veel simpeler: een enorme tegenstelling met Medan. Maar dit is de reden waarom ik naar Sumatra wilde: de jungle.
Het reizen is intens! De week die we weg zijn voelt aan als minstens 2 weken. Wat een indrukken hebben we al opgedaan: veel vriendelijke en lachende mensen, maar bovenal het verschil in leven zet me aan het denken. Het levensverhaal van onze gids maakt veel indruk op me. Hij vertelt het zo verhalend dat ik er een beeld van krijg. In 2003 is er een grote overstroming geweest in Bukit Lawang, waarin veel mensen zijn omgekomen. De familie van onze gids heeft alles verloren, waaronder ook 30 familieleden van zijn vaderskant. Hij vertelt over de wanhoop, kracht en overlevingsdrang waarmee hij zijn 1 week oude dochter aan het zoeken was. Zijn vader raakt zijn baan kwijt en als oudste voelt hij een enorme drang om voor zijn gezin te zorgen. Hij vertrekt naar een eiland tussen Maleisië en Sumatra waar hem werk en veel geld wordt beloofd, maar wat een illusie blijkt. Zijn omstandigheden daar waren heel slecht, het klinkt als slavernij. Samen met anderen is hij ontsnapt en teruggekeerd naar Bukit Lawang na een lange tocht. Om zijn toekomst en familie te ondersteunen geven we hem een goede fooi. Is het om medelijden, schuldgevoel, of om te helpen? En helpt geld hen? Ook al hebben ze minder, het lijkt erop dat ze tevreden zijn met het leven wat ze leiden, en is dat niet het belangrijkste?
Sampai jumpa
ps. Gister zijn we aangekomen in Berastagi: de plek die iets meer op hoogte ligt en vanaf waar we de vulkaan Sibayak gaan bezoeken en mogelijk doorreizen naar Lake Toba.
pss. Weinig wifi in onze accomadaties tot dus ver en mijn telefoon wil niet meer aan dus momenteel wat slechter bereikbaar.
-
27 Januari 2016 - 16:56
Merijn:
Jo Milou en Dirk,
wat een geweldig verhaal, het klinkt als een top plek in de jungle en een echte kennismaking met de mensen in Indonesië. Hopelijk komen er nog veel mooie momenten en kunnen jullie genieten van alles wat jullie tegen komen.
Dat er weinig wifi is en je daardoor niet altijd online kan klinkt eigenlijk wel relax. Hoewel het wel balen zal zijn van je telefoon, maar dat zal de pret niet drukken.
Ben trouwens benieuwd hoe het eten daar is, want meestal is Indonesisch erg goed. Maar ik weet natuurlijk niet of er grote verschillen zijn tussen de locaties en eilanden.
Geniet er van want voor je het weet is het voorbij (gelukkig nu nog lang niet...!)
kus Merijn -
27 Januari 2016 - 20:42
Hans Soomers:
Milou en Dirk
Heel fijn om jullie avontuur op deze manier te kunnen volgen. Adem de mensen en de natuur en blijf vooral genieten. Dit neemt niemand je meer af, die jullie ding
Kusjes
Ppp -
27 Januari 2016 - 23:52
Een Vriend Van Dirk:
Terima kasih!!1! -
28 Januari 2016 - 00:13
Margareth:
Geweldig, de reis meer dan waard.....geniet ervan! ☺ -
28 Januari 2016 - 19:09
Yvonne Van Meegeren :
Hallo Milou en Dirk,
Van Hans jullie site gekregen. Wat kun ik leuk schrijven! Geniet ervan en blijf schrijven( indien mogelijk, zodat wij jullie kunnen" volgen. Veel plezier -
30 Januari 2016 - 08:32
Suu En Er:
He Miloutje en Dirk!!
Klinkt als mooie avonturen die jullie beleven. Heerlijk om helemaal uit het 'normale' leven te zijn lijkt me. Geniet van jullie tijd samen in het prachtige Indonesië!
Veel liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
