Geschiedenis snuiven in Thailand

We besluiten Thailand toch een eerlijke kans te geven en maken een reisplan met de plekken die we willen bezoeken. Als eerste staat Kanchanaburi op de planning, de stad die bekend is geworden vanwege de dodenspoorlijn. In de tweede wereldoorlog wilden de Japanners een spoorlijn maken van Thailand naar het toenmalige Burma, met als doel sneller te kunnen voorzien in mankracht en voorraden, om zo India te kunnen veroveren. Een traject waar naar schatting 5 jaar voor stond werd onder erbarmelijke omstandigheden door Maleise, Indonesische, Australische, Engelse, Amerikaanse en Nederlandse dwangarbeiders in 16 maanden voltooid, maar eiste van meer dan 100.000 mensen het leven. Tijdens onze fietstocht en een geboekte tour bezoeken we de beroemde Rivier Kwae Bridge, de begraafplaats in Kanchanaburi, het Thailand-Burma Railway Centre Museum, de Hell Fire Pass en we maken een korte treinrit over de spoorlijn. Het maakt veel indruk op me en ik vind het interessant om er meer over te lezen en horen.

Naast deze zware kost bezoeken we ook Koapoon, een tempel in een grot, en de Erawan waterval bestaande uit 7 etages. We beklimmen deze waterval tot de top en zwemmen erin. Als we het water ingaan, zijn er kleine vissen die in onze voeten beginnen te happen, wat een heel raar kietelend gevoel geeft. Het water is koud maar verfrissend na het beklimmen van de waterval. Ook genieten we van het zwembad grenzend aan het guesthouse en wederom van het lekkere eten. Nog niet eerder gaan we zo vaak terug bij een restaurant. Het is een vegetarisch restaurant waar ook kooklessen worden aangeboden en het eten smaakt heerlijk! In Kanchanaburi vallen de Ladyboys en mixed koppels op. We zien veel Westerse oudere mannen met een Thaise vriendin. Ik denk weer terug aan het weddingplanning verhaal van Hans (de vertaler en helper bij het guesthouse op de Togeans in Indonesië). Hij vertelde namelijk dat hij lang geleden een bureau hierin had: Duitse mannen die een Thaise vriendin uitzoeken via een catalogus. Zouden deze mixed koppels ook op deze manier bij elkaar zijn gekomen?

Wat tot nu toe opvalt in Thailand is dat er evenals in Indonesië veel straateten is. Het eten in Thailand wordt in plastic zakjes gedaan: Veelverbruikers van plastic! Daar waar in Nederland sinds dit jaar betaald moet worden voor een plastic zakje, wordt er in Thailand mee gestrooid. Bij alles wat je bijv. koopt bij de 7 Eleven (een soort Albert Heijn to go maar dan goedkope prijzen en in elk stadscentrum te vinden) krijg je een zakje en soms ook een rietje als je een blikje koopt. Daarnaast lijken er veel zoetigheden in de vorm van sapjes verkrijgbaar. Een straattentje met allerlei soorten siroop waar een mix wordt gemaakt van ijsblokjes met een zichtbaar zoet drankje. Verder valt het op dat er in steden veel verheerlijking is van statussymbolen: langs de wegen hangen grote borden met foto's van belangrijke personen goud omlijst. Wit zijn lijkt ook voor veel Thaise mensen van groot belang. In alle verzorgingsproducten lijkt whitener te zitten. Zonnebrand zonder
whitener vinden blijkt bijna een onmogelijke opgave. Wat maakt wit zijn toch zo bijzonder? In Indonesië stopte er een scooter voor onze neus en wilde de zwangere vrouw dat ik over haar buik wreef. Het voelde erg ongemakkelijk en leek te staan voor geluk.

Vanuit Kanchanaburi reizen we door naar Ayutthaya en Sukhothai. Beide steden hebben een belangrijke rol gespeeld in de Thaise geschiedenis. Het zijn plekken waar veel ruïnes van tempels te zien zijn. In beide plaatsen doen we een fietstocht en bezoeken we deze ruïnes.

Vol van alle tempels en geschiedenis, besluiten we om door te gaan naar Pai. Van Mark (onze Canadese vriend) hoorden we dat hij hier soms wel een maand blijft. Vooraf kon ik me dit niet voorstellen, maar wat was het een fijne plek om te zijn! De 3 dagen die we gepland hadden te blijven, worden een week. Dit oord, waar zo'n 2.000 mensen wonen, is een soort hippiedorpje in de bergen. Helaas hangt er smog door de bosbranden waardoor we niet heel ver uit kunnen kijken over de bergen. In de wandelstraat is het 's avonds bomvol met kraampjes en toeristen. Wat helaas ook opvalt zijn de verwondingen die mensen hebben aan hun lichaam door de scooter. Volgens een Nederlandse jongen die zelf een maand in Pai blijft komt dit hoofdzakelijk door eigen stommiteiten: dronken rijden, naast elkaar rijden en tegelijkertijd kletsen en te veel gas geven bij het optrekken. Het verkeer oogt een stuk veiliger dan in Indonesië en ik durf het mede daarom toch aan om ook stukken te rijden op de scooter. Het wegrijden en draaien gaat nog moeizaam in het begin en ik rijd als een slak, maar het is leuk! Als we uit Pai rijden met de scooter door de bergen, lijken we bijna de enige toerist op de weg. De omgeving is erg mooi en we maken aardig wat km's rondom Pai. We bezoeken de grot Lod. Met een boot en gids met lantaarn worden we door deze enorme grot geleid. We wanen ons in een soort dierentuin. Bij alle stalactieten en stalagmieten weet onze gids een dier te noemen (dat is waarschijnlijk het enige Engels wat ze heeft geleerd). Daarnaast is het een verblijfplaats voor vleermuizen (het hele plafond hangt vol met deze dieren) en ook vogels hebben er hun nest. Het is misschien wel de mooiste grot die ik ooit gezien heb. Voor het eerst tijdens onze reis door Thailand spreken we ook andere reizigers. Ik doe een workshop van 2 dagen rondom het thema the presence met o.a. (lach)yoga, meditatie, mandala dance (mediterend dansen) en een veganistische kookles. Het is een erg bijzondere ervaring en ik ontmoet leuke mensen! Het maakt me bewust dat ik vol met vooroordelen zit en het lastig vind om echt in het nu te blijven. In de tussentijd komt Dirk in contact met Mike (een Engelse man van 60) die samenwoont met een Thaise vrouw Linda. Ze zijn bezig met het renoveren van het huis naast hen en Dirk helpt een dag mee met het verslepen van bakstenen. Hij leert Dirk en mij iets meer over de Thaise cultuur. In zijn ogen hebben de Thaise mensen een meer kinderlijke manier van denken en zullen ze hierin ook meer zonder oordeel zijn als ze zeggen dat iemand dik is. Hij geeft aan dat ze niet graag aan gezichtsverlies leiden waardoor als ze de weg niet weten eerder nee zeggen dan ik weet het niet. Vier dingen die echt niet kunnen en waar je flink voor gestraft zult worden in Thailand zijn drugsbezit, de koninklijke familie beledigen, stelen en gokken.

Hoe kunnen we onze reis in Thailand beter afsluiten dan met Songkran? Wat een geweldig feest: het grootste watergevecht ter wereld! We ontmoeten Bruno, onze Argentijnse vriend, opnieuw in Chang Mai waar we drie dagen weer kind zijn: watergevecht, vrolijkheid en dansen, wat een feest! Misschien nog wel het leukste gedeelte is vanuit onze accommodatie naar de stad liften, waar terecht komen achterop een pick-up bij families die grote emmers water klaar hebben om over voorbijgangers te gooien.
Bij het naar de wc gaan word ik even bewust van de kanttekening van dit festival. Helaas zijn sommige wc's gesloten omdat er geen water meer is.

Op naar Myanmar!